sommige muziek is niet mooi. wel fascinerend. wel spannend. wel boeiend. wel indrukwekkend. wel wreed, verscheurend en pijnlijk. maar mooi? nee. khlyst kan ik met de beste bedoelingen van de wereld niet mooi noemen. eerder vies. vuil. intens gemeen. zwart. lelijk. troosteloos. negatief. dus waarom is chaos is my name dan toch zo goed? wel, juist door al die bovenstaande adjectieven. schoonheid door lelijkheid. pracht door vuiligheid. james plotkin (khanate) en runhild gammelsæter (thorr’s hammer) improviseren er – geholpen door slagwerker tim wyskida (khanate) – nogal vies en onheilspellend op los, en doen dat op een manier die evenveel met ambient, metal als vrije improvisatie te maken heeft. als een fred frith die extreme metal heeft ontdekt knarst en scheurt plotkin zich door de nummers heen, terwijl gammelsæter krijst als een bezeten lustmoordenares die zich in vers maagdenbloed wentelt. even later slaan me de stuipen op het lijf als ze – een vrij lieflijk ogende noorse blondine met een phd in cel fysiologie – diepe drones ondersteunt met even intens als (alweer) bezeten lage keelklanken die zo een onrustbarendheid bezitten dat ik het niet kan nalaten me ernstige zorgen te maken over haar mentale toestand.als plotkin dan ook nog al die achterlijke, lelijke en buitengewoon bangmakende impro-sessies elektronisch gaat bewerken, en echo’s en diepe, duister rommelende drones toevoegt is de vervreemding compleet en is mijn angstniveau naar zo een niveau gestegen dat ik maar snel een elektropop liedje van junior boys op zet. even ontspannen. fuck zeg.
2 opmerkingen:
wow das nog 'ns een "voorkantje"
:)
die drummer drumt geen ritmes, maar zorgt voor aanvulling van het geluid; heel af en toe vrije impro achtig, maar meestal texturen toevoegend met ijzige strijkeffecten op bekkens of zacht rommelende donder op diepe trommels. maar hij is in het totaalgeluid niet heel veel aanwezig.
laat je trouwens niet afschrikken door de eerste twee minuten ;-) (je begrijpt me wel als het voor het eerst hoort)
Een reactie posten