07. boris - dronevil -final-

het is eigenlijk zó onterecht om boris op de steeds groter worden hoop stonerdoomdrone bands te gooien. boris in één adem noemen met tyranny, sunn0))), ahab, nadja en de welbekende e.v.a. doet geen recht aan de band, net als bijvoorbeeld het tegenwoordige earth bij diezelfde indelen. nee, boris is een veelzijdige band net zo makkelijk garagepunk als doom metal als ambient maakt. allemaal even goed? nou, ik heb weinig met garagepunk en aanverwanten, dus als de band het gaspedaal intrapt haak ik al snel af. ook pink, de zo bejubelende plaat vol bijna-popmuziek van eerder dit jaar doet me erg weinig - op het prachtige openingsnummer na.

vorig jaar kwam er een zeer beperkt leverbare dubbel lp uit; de ene plaat met albumzijdes lange drones, de andere plaat met even lange melancholische doomnummers die van verstild naar ontzettend overstuurd en weer terug gingen. geniale plaat, alleen niet te krijgen. gelukkig kwam er dit jaar een geheel nieuwe versie uit op dubbel cd, met een extra drone en extra melancholisch doomliedje.

het is de bedoeling beide cd's - net als de lp's - tegelijkertijd te draaien, om de drone als ondersteuning van de nummers te gebruiken. leuk idee, maar apart kunnen ze mij eigenlijk meer bekoren. de drones - alledrie erg fijn hoor, daar niet van - vallen dan wel erg in het niet bij de werkelijk fenomenale composities. zo mag ik ze toch wel noemen, alledrie rond de 20 minuten klokkend? 'evil wave form' met zijn uitgesponnen, bijna stilstaande black sabbath riff is puur geniaal, de contrast tussen de ontroerende verstilling in het begin en midden en de rauwe, overstuurde noise van het midden en het einde is enorm. 'the evilone which sobs' kent dezelfde aanpak en is vrijwel even goed. het is een boris die hier het beste van al zijn werelden probeert te verenigen, en dat lukt wonderwel.

de verrassing zit hem echter in de zogenaamde bonustrack, openingsnummer 'red'. hier geen overstuurde noise, geen meters in het rood, maar ingetogen en zeer ruimtelijke gitaarnoten die nogal sterk refereren aan de laatste uiting van earth. echter minus het countrysfeertje, wel met dezelfde desolate eenzaamheid en dezelfde minimale aanpak. het is dit nummer dat dronevil -final- zo de finale van 2006 inschopt, een bonusnummer dat geen bonusnummer mag heten - dat zijn namelijk meestal vullertjes, demo's enzo. 'red' staat op zichzelf en is minstens even goed als die andere twee nummers. en de lp versie was al de beste boris ooit. kun je nagaan hoe ik over de cd versie denk.

wat ik echter jammer vind is dat dit album maar bij een paar insiders - waar ik mezelf dus maar even bijreken - bekend lijkt te zijn, en nu ook alleen maar hier te krijgen is als dure import waar je ook nog weken op moet wachten. heel spijtig. dronevil -final- verdient beter.