een van de meest indrukwekkende openingsnummers ooit, die 'mayhem 1' (ik gebruik hier alleen de engelse benamingen, al die trema's op die finse letters doe ik niet aan mee). gekke finnen pan sonic die het nodig hebben gevonden een 4-dubbel album uit te brengen - kesto (234.48:4) - komen met zo een voltreffer binnen dat het pijn doet. een nog geen drie minuten durend stonerrock gruzelement gemaakt door robots die volledig zitten te trippen op een 22e eeuws versie van amfetamine.
cd1 gaat daarna door op diezelfde weg van zilvergrijze puin en antraciet zwarte verwrongenheden. de spelers - de robots - blijven gelijk, their drug of choice is de veranderende factor. zo is 'mutator' duidelijk gespeeld onder invloed van een futuristisch soort valium, en lijkt 'rafter' gebaseerd te zijn op een nieuw ontwerp van lsd die bij robots voor een doorlopende bad trip zorgt.
vrijwel melodieloos en ook emotieloos ploegen de robots voort, onderwijl een kille stroom electronoiseavantgarderock - rock ja, want die robots hebben een voorliefde voor hard doorstampende grooves - voortbrengend die deprimerend en ijzig de stemming probeert te ondermijnen. onmenselijk eigenlijk, maar een omgeving waar geen fantasieloze fatsoensrakkers aan de macht kunnen komen is ergens wel zo aantrekkelijk. het mooie van cd1 is dat er geen maat staat op de mogelijkheden vanuit dit startpunt, dat er geen enkele blijvende referentie is te bedenken. complete originaliteit is niet haalbaar, maar pan sonic komt hier dicht in de buurt. cd1 is een sublieme psychedelische trip door een post-apocalyptische toekomst. gezellig.
4 opmerkingen:
wijsneus: 4-dubbel = 8?
je hebt gelijk. maar ik laat het toch zo staan ;-).
Ik heb wat gedownload, maar alleen cd 1 kon me bekoren.
Ik ben zelf nog steeds niet aanbeland bij part 4.
Elke keer als ik Kesto wil luisteren begin ik maar weer bij 1. Hopelijk haal ik vandaag disc 2 eens.
Een reactie posten