2004 is een geweldig jaar voor ambient en drones. ik bedoel: biosphere, deathprod, brent gutzeit, sunn o))), fennesz, the dead texan, william basinski (ok, die is van vorig jaar, maar bestaat dan wel weer uit 4 delen), pan*american, cd4 van pan sonic (komt later nog aan bod), growing, ginnungagap, greg davis: allemaal minstens goed te noemen, met uitschieters naar echt geniaal. en bij die laatste categorie kunnen we er nog een toevoegen: jóhan jóhannsson - virðulegu forsetar. uit ijsland. waar hij op zijn vorige album englabörn (2002) nog vooral deed aan een droefgeestig soort modern klassiek met wat elektronica hier en daar, omarmt hij nu hier de drone.
hij omarmt hem niet alleen, hij liefkoost hem alsof zijn leven er van afhangt. het begint met een koperblazers-thema - groots, meeslepend, vol grandeur en drama, zwaar vermoeid doch triomfantelijk - dat gedurende een dik uur onregelmatig terugkomt met constant meanderende accenten. virðulegu forsetar is eigenlijk één lange compositie, opgedeeld in vier stukken, waarin de thema's worden verbonden middels een miniem verschuivende drone, zo eentje waarvan je denkt dat hij hetzelfde blijft maar toch constant anders gaat klinken; net zoals het thema zelf. het stramien doet denken aan de nimmer met genoeg superlatieven te voorziene disintegration loops van william basinski, maar waar daar de deterioratie centraal staat blijft jóhannsson zorgdragen voor een eeuwigdurende vernieuwing van geluid.
opmerkelijk is de positieve ontroering die de hoorns en de tuba's veroorzaken: er zit een warme, optimistische lading in de muziek die me een intens tevreden gevoel bezorgt. hoewel ik ook heel blij wordt van de donkere depressies van deathprod en kosmische afstandelijkheid van biosphere, is het dit keer juist die andere invalshoek die de luisterervaring totaal nieuw en fris maakt. ergens komt er steeds een gedachte bij me op met de strekking "wat mag ik me gelukkig prijzen dat ik hier getuige van kan zijn". dat je zelfs in de winter wilt uitroepen dat de toekomst subliem is, dat gevoel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten