voor sommige albums zouden luisteradviezen – wat zeg ik, bevelen! – verplicht gesteld moeten worden. zeker voor mijn intens geliefde nummer 2: biosphere. en dan niet zijn vroegere werk, want dat is redelijk toegankelijk, best makkelijk in het gehoor etc.
zo niet autour de la lune. deze nieuweling is een moeilijk, donker, en soms vrijwel nauwelijks hoorbaar dronemonster dat stiekem zijn meedogenloze aanwezigheid in je binnenste nestelt. maar let op: niet op elk moment van de dag. voor autour de la lune gelden een stel regels die opgevolgd moeten worden. zo niet, dan is de keiharde zachte schoonheid niet te vangen. onbereikbaar.
daarom hier de luisterinstructies:
- niet luisteren voor zonsondergang
- niet luisteren na zonsopgang
- niet luisteren in gezelschap
- liefst luisteren via een goede hoofdtelefoon
- indien die niet aanwezig, dan via een redelijke high-end versterker en bijpassende speakers
- doe vooral geen moeite met een crappy installatie: verloren energie
ja, zo limiteer je de luisteraar nogal, maar neem van mij aan dat het echt noodzakelijk is. een reis naar de maan en de sterren is per definitie gehuld in de donkere dekens van de ruimte, met hier en daar een lichtbron op enkele lichtjaren afstand. deze plaat is het muzikale equivalent van een serene doch kille ruimtereis en dient met de nodige omzichtigheid benaderd te worden. doe je dat niet, dan is de poging tot mislukken gedoemd.
op het moment echter dat je precies volgens de regels te werk gaat zijn de gevolgen niet meer te overzien. de veelvuldig aanwezige bastonen dringen door tot op het bot, niet tegen de houden. de zingende mir-kosmonaut – toevalligerwijs opgevangen tussen de witte ruis – wiegt je bijna in slaap. bovenal zijn het echter de microtonale subtiliteiten, alleen waarneembaar met koptelefoon: elke beluistering lijken ze ergens anders te verschijnen, steeds zijn de details net even anders dan de keer ervoor; is het echt of is het een auditieve hallucinatie? abstracte droommuziek maar confronterend realistisch gebracht.
hoe afstandelijk en koud autour de la lune ook tracht over te komen, hij heeft me vanaf het allereerste begin gevangen en is met afstand de meest indrukwekkende plaat die ik dit jaar mocht horen. helaas – en ergens ook weer niet – kan ik dit oordeel alleen ’s nachts onderschrijven; overdag komt deze maanreis niet tot zijn recht. hoe prachtig zal deze biosphere zijn tijdens een winternacht op de noordpool?
onbegrijpelijk dat autour de la lune verder vrijwel genegeerd is door bijna iedereen. ik heb mezelf dit jaar zowiezo al uitgeroepen tot ambassadeur van de ambient, en van biosphere in het bijzonder, dus bij deze nog eens een zeer dringende oproep: gaat heen en haal autour de la lune - en vergeet de luisterinstructies niet.
6 opmerkingen:
"onbegrijpelijk dat autour de la lune verder vrijwel genegeerd is door bijna iedereen."
Komt door mp3. Luistert iedereen even als kritisie konsument of die nieuwe Biosphere wat is en na twee nummers hoor je vervolgens niks. Slaat je winamp heel laf uit. :)
Als ik een gaatje in het budget vind zal ik hem maar blind aanschaffen. Ruimte, Jules, Biosphere...wat kan er misgaan? :)
:-))
er gaat inderdaad niets mis. prach-ti-ge, zeer minimale plaat. en ook een plaat totaal ongeschikt voor mp3 (net als johann johannsson trouwens)
Nou hij is besteld pik. Ik wacht met smart op bastrillingen en mir-kosmonauten. En dan natuurlijk in ruil "waarom wist ik dit vorig jaar niet?" klaagzangen.
Alleen het woord j**rl*st krijg ik voorlopig niet meer uit mijn mond. :)
pfff, mijn installatie heeft de test doorstaan hoor. :)
Eerste track had van mij niet zo gehoeven daarna een geniale trip. Lijkt zo simpel maar doe het maar even na.
eerste track is inderdaad wat aan de 'conservatievere' kant (evengoed geniaal vind ik), daarna gaat het echt helemaal de minimale, lege ruimte in. ga ze maar eens luisteren met koptelefoon. lijkt allemaal heel simpel inderdaad, maar er zitten zoveel details in...
Een reactie posten