9 december reed ik naar utrecht om bij b. op bezoek te gaan en naderhand supersilent te zien. het was koud, maar in limburg was nog wel een bleek zonnetje te zien. m83 in de cd-speler, niet al te druk op de weg; het schoot dus lekker op, de sfeer was luchtig en bijna opgewekt. een uurtje later, ik reed net bij den bosch, was de m83 cd afgelopen, en ik stopte mijn juist de dag ervoor aangeschafte lurker of chalice cd in het dashboard. vrijwel gelijktijdig maakte het waterige zonnetje plaats voor een steeds mistiger en grijzer wereldbeeld. het was 15.00 uur en het werd zo donker dat de straatverlichting aan moest. toeval?
ik geloof wel degelijk in toeval, maar frappant was het wel. het was ook perfect: de zon bij m83, de mist en grijs-donkere omgeving bij het onheilspellende geluid van lurker of chalice. wat zeg ik, lurker of chalice gaat voorbij aan onheilspellend. het gaat ook voorbij aan doem, satanisme of een andere vorm van geloof. lurker of chalice staat gelijk aan nihilisme. de sfeer is er een van allesomvattende, zwarte leegheid waar geen plaats is voor god, satan of een andere pipo. je zou van minder depressief worden.
wat lurker of chalice muzikaal zo bijzonder maakt is de zeer onpuristische benadering van black metal. natuurlijk zijn er blastritmes, een lofi productie (mono opgenomen drums!) en melodieuze gitaren op topsnelheid. maar er is ook shoegaze, gothische doom, ambient, white noise, ja zelfs postrock en vleugjes kraut. dus niet alleen burzum, maar ook fields of the nephilim, swans en my bloody valentine. nauwelijks voor te stellen maar het is toch echt zo. hoor hoe in 'spectre as valkerie is' over gehele zes minuten een dikke, grijze wolk ambient door de trage, doomy metal heen dringt. hoor hoe opperbaas wrest (hij ís lurker of chalice) zijn grunt achterwege laat en een onmetelijk diepe maar heldere stem laat weerklinken over de blastspeeds van 'granite'. hoor hoe gitaarmuren vol (soms bijna dubby) echo's worden gestopt en daarmee dikke lagen shoegaze over de black metal legt. en het mooist wordt het in afsluiter 'fastened to the five points' als wrest plots in zeer epische en melancholische doom toch nog menselijk en gevoelig blijkt te zijn. daarbij is zijn ideeënrijkdom ontstellend, want elk nummer zit vol met prachtige riffs en schitterende melodielijnen. normale stervelingen krijgen dat in een heel leven nog niet bij elkaar verzonnen.
als lurker of chalice alleen nog maar een aankondiging van de ontelbare mogelijkheden van de black metal is - en daar lijkt het wel op - dan voorspel ik bij deze dat 2006 het jaar van de black metal gaat worden.
1 opmerking:
Correct. ;)
Dat van die dubby echo's was mij trouwens nog niet opgevallen. :)
Prachtig omschreven.
Een reactie posten