een gevoel van: dáár wil ik zijn! een verlangen oproepend dat perfect aansluit bij mijn sci-fi fascinatie. een muzikaal beeld van utopia, een droomwereld van een niet al te ver verwijderde toekomst.
ja, dat is was before the dawn heals us van m83 bij me oproept. energiek cruisen in een zweefauto richting de ondergaande zon, ergens in 2087. een gelukzaligheid die ik normaal gesproken totaal niet zoek in mijn muziek, die ik zelfs uit de weg ga. nee, dat is niet helemaal waar; ik vermijd vrolijke muziek, maar m83 is niet vrolijk. nee, de sfeer is gelukkigmakend, tevreden, van totale overgave aan een gevoel van "zo moet het zijn".
zo surfend heb ik eens enkele m83 recensies doorgenomen, en vrijwel altijd wordt er melding gemaakt van invloeden van sigur rós en múm. waar dan? vraag ik me af. ik ken de plaat nu bijna een jaar maar ik heb gans het jaar nog geen enkele múm of sigur rós referentie gehoord. nee, eigenlijk is het heel simpel: m83 maakt hemelse shoegaze voortgedreven door motorik ritmes en ingekleurd door aalgladde symfo-arrangementen. vaak compleet over the top, totaal overdreven en zo zoet dat de vullingen uit mijn tanden springen, maar ook bijna absurd verslavend en waanzinnig lekker. laag over laag over laag over laag worden er muren van geluid gebouwd door dikke synths en overstuurde gitaren, bovenop zingen kosmische koortjes over de goddelijke schoonheid van een heldere sterrenhemel, om even later - voortgedreven door uptempo neu!-drums - ook daadwerkelijk daar te arriveren.
en een hoogtepunten dat before the dawn heals us kent, niet te geloven. 'moon child' (niet voor niets regelmatig gebruikt door top gear als ze weer eens met een droomauto over een verlaten strand op ijsland mogen crossen), 'don't save us from the flames', 'teen angst', 'a guitar and a heart', 'car chase terror' (na de monoloog: hemels!), 'lower your eyelids to die with the sun' en bovenal '*', de allerallerallerbeste drie minuten muziek van 2005. hier wordt de sterrenhemel bereikt, is utopia binnen handbereik, houdt het lineaire bestaan op en gaan we met zijn allen op in pure gelukzaligheid.
[lees hier mijn recensie op kindamuzik]
1 opmerking:
nee IJslandse invloeden heb ik ook niet ontwaard. Ik ga meteen weer eens luisteren, lang niet meer gehoord. Ik ben ook geen sci-fi kid.
Een reactie posten