eindeloze expansie naar binnen. een schijn utopie vol eenzame genieën. letterlijke ontwikkeling tot de kern bloot komt te liggen. sex en drugs verworden tot hulzen zonder inhoud. een vrijwel lege wereld. verlaten steden in een te felle zon. innerspace. een duizelingwekkend aantal ideeën aangetipt alsof het marginale bijzaken zijn. niet weten wat te denken als het het uit is. blij dat ik niet in die maatschappij leef. kille, nihilistische toekomstvisie, verpakt in een utopisch pakpapier. frank herbert schreef in sommige gedeeltes van zijn duin-saga precies zo: onnoemelijk veel ideeën, weinig woorden, veel onuitgesproken gebeurtenissen, constant op een bijna onmenselijke manier appelerend aan de verbeeldingskracht. geen echt verhaal, wel getuige zijn van een episode uit de levensloop van een ultiem wezen. ik blijf me afvragen waarom de steden zijn verlaten en waarom de zon fel schijnt en waarom de droomstof is ontstaan en waarom ik hoewel er uitgekeken wordt naar afrika - dus de oostkust van noord-amerika - de hele tijd het gevoel heb dat er over het verlaten strand van californië wordt gelopen en waarom etc. een zin gemist is het gevoel hebben de essentie kwijt te zijn. interactie met medemensen is een vluchtigheid en vrij onbelangrijk. de wil om naar buiten te treden lijkt ergens verloren te zijn gegaan. waar is de rest van de bevolking heen? droomstof vergt enorm veel. het in totale stilte gedompelde vliegveld waar alles begroeid is met groen in een felle zon: misschien wel de mooiste voorstelling ooit. omar is een topklasse schrijver.
en flynne is een jonge uma thurman.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
waar oh *waar* vind ik dit boek van omar? ik las al een blog elders, nu weer deze & nieuwsgierigheid krijgt welhaast hongerige trekjes.
Ha...de jonge Uma. Je zou wel eens gelijk kunnen hebben Bas.
Bedankt trouwens, veel om over na te denken. :)
Een reactie posten