nadat ik eindelijk overstag ben gegaan en het bekendste boek van het laatste jaar heb gelezen, begrijp ik wel waarom de da vinci code een bestseller is: het leest vlot, de materie is mateloos interessant, het boek lijkt in scenes te zijn geschreven zodat een filmscript er wel heel makkelijk uit te destilleren valt, er is een duidelijk afsplitsing tussen goed en slecht, en uiteindelijk zijn zelfs de daden van de slechterik nog te begrijpen. no harm done, iedereen blij.
maar hoewel het basisgegeven ook na nadere analyse prachtig blijft, blijken de karakters van bordkarton en heeft het verhaal een diepte die lijkt op de vijver van de buren. en uiteindelijk is het niet meer dan prettige vakantielectuur waarbij je blij bent als je hem uit hebt, om eens in een umberto eco te kunnen duiken met vergelijkbare thema's.
overigens leest da vinci's voorloper het bernini mysterie (in het engels angels & demons), met zijn verhandelingen over antimaterie, de illuminati en het wetenschappelijke bewijs dat god bestaat een stuk bevredigender weg, hoewel ook hier nergens de diepte wordt gezocht en de karakters al even weinigzeggend zijn. maar op een of andere manier lijkt dit verhaal een stukje minder populistisch geschreven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten