trek me op

het leek even of ik vast bleef zitten in de melancholie van antony en de troosteloosheid van boris. probleem was dat ik er zo weinig bij gedaan kreeg: ik zou veel literatuur moeten doornemen, een begin maken met een praktijk leer plan voor de komende drie jaar, mijn gedachten laten gaan over een essay - over mijn eigen vakgebied dit keer, totaal niet gerelateerd aan muziek. en aangezien ik voor het eerst een bepaald soort fanatisme en streberigheid bij mezelf bemerk voor een studie (heb ik vroeger nooit gehad, het ging zoals het ging en daar was ik tevreden mee) is de zuigende werking van de donkere maalstroom die bovengenoemde artiesten veroorzaken geen aanrader. hoe jammer ik dat ook vind voor vrinden boris en antony, ik wil dat mijn essay daadwerkelijk publiceerbaar gaat worden, ook al heeft mijn docent me al verzekerd dat maar 1 op de 20 eerstejaars essays dat predikaat verdienen. op een groepsomvang van 45 wordt het krap aan dus.



maar gelukkig hebben we joris nog die hard aan het roepen was dat de nieuwe venetian snares een sensatie genoemd kan worden. en echt, hij heeft gelijk: aaron funk doet modern klassiek en breakbeat/jungle in de betonmixer, een mengsel dat nog het sterkst doet denken aan max richter die een plaat maakt met de oude squarepusher. heel veel afwisseling, drukke breakbeats duiken onverwacht op in mooie strijkpartijen, lieflijke klokkenspellen, eenzame violen met ratelende jungle-ritmes: niet alleen prachtig maar ook erg energiek, met een perfecte balans tussen aktiviteit en rust. precies wat ik nodig heb. oh ja, de nieuwe venetian snares heet rossz csillag alatt született. toch belangrijk om te weten.