jaga II

valt me op dat what we must verrassend veel citeert uit het groote motorpsycho handboek der epische ende intense climaxxen. vooral de grandioze finales van 'oslo skyline' en 'swedenborske rom' zijn zo subliem in herhaling op herhaling op herhaling (referentiepunten: 'the golden core', 'vortex surfer') dat het bijna pijnlijk is om te constateren dat de meesters dit zelf al jaren niet meer hebben kunnen bereiken.