wah wah blah blah

toch jammer als je woorden uit hun verband worden gerukt. waerde theo meent op zijn blog mijn enigszins ironisch bedoelde woorden over een nieuw literair getint popmagazine (te vinden op het subs-forum) voor volkomen serieus aan te moeten nemen, en geeft daarin ook nog eens wat laag-bij-de-grondse kritiek op de betreffende schrijvers die ik aandraag (jij en ik weten allebei dat die schrijvers wel degelijk in staat zijn om zulke stukken te produceren, mochten ze daar de mogelijkheden - lees: opdracht, tijd, geld - voor krijgen; nietwaar theo?). hij gebruikt mijn woorden om kracht bij zijn statement te zetten dat er alleen maar gefrustreerde kritieken over het nieuwe initiatief op het forum worden geponeerd.

mijn nauwelijks serieus te nemen twee centen hebben daar in feite helegaar niets mee te maken. ik heb namelijk geen kritiek op dat nieuw op te starten blad. ik vind er vooralsnog helemaal niets van; eerst zien (en lezen), dan pas een mening. het enige dat mijn woorden duidelijk maken, is dat ik graag stukken lees van omar, gerard en martijn. en dat ik graag zou zien dat zij de mogelijkheden zouden krijgen om al dat schijverstalent ten volle te kunnen benutten. ík zou er direct voor naar de winkel rennen, beste theo, dat is mijn enige statement. als je nog eens wat gaat generaliseren in je schrijfsels - het zou niet de eerste keer zijn - laat mij er dan a.u.b. buiten.

lazarus

mijn theorie: vroeger waren de mannen van lazarus blackstar gewone, vredelievende, zachtaardige stonerrockers die graag lekker voortploegden op een smeuïge groove, of een heerlijke jam neerlegden terwijl ze met zijn allen een gigantische toeter ronddeelden. plezierige mennekes, wellicht af en toe van de wereld, maar da's niet erg. fijne gasten.

maar nu niet meer. waarom? misschien dat een schotel bedorven paddestoelen voor een zwarte trip heeft gezorgd, met visioenen van het einde der tijden. wellicht hebben al hun partners zich collectief gesuïcideerd, en stonden de afscheidsbrieven vol cynische verwijten aan de heren lazarus blackstar. of ze hebben één keer teveel rampton van teeth of lions rule the divine geluisterd, dat kan ook. hoe dan ook, de vriendelijk stoners zijn voorgoed verdwenen en bedolven onder een laag dofgrijze, post-apocalyptische as. je hoort dat ze heerlijk kunnen grooven, je hoort ook dat zanger paul catten eigenlijk een mooie, cleane stem heeft. de groove houden ze echter angstvallig verborgen - het blijft bij onmetelijk diepe riffs-op-riffs-op-riffs, en catten gilt en schreeuwt gans de plaat op ernstig nihilistische wijze vol.

en ja, dat levert een heerlijke plaat op. revelations heet het onheilige ding. walgelijk lekker.

r.i.p. piggy...

VOIVOD guitarist Denis "Piggy" D'Amour passed away Friday night (August 26) at approximately 11:45 p.m. due to complications from advanced colon cancer — so advanced that the disease had spread to his liver. D'Amour slipped into a coma Thursday night and died less than 24 hours later in the palliative care unit of a Montreal hospital, surrounded by family and friends. He was 45 years old.

Quebec City newspaper Le Soleil reported yesterday that D'Amour — who was diagnosed with colon cancer earlier in the summer — first entered the hospital for a routine operation, but several complications led his doctors to suspect more problems. Then the grim verdict was revealed: the cancer, already too advanced, was inoperable.

Only two months ago, D'Amour was in the studio working on the 14th album from the Canadian thrash-metal pioneers VOIVOD. More than two dozen tracks are believed to have been demoed for the CD, for which the group recently inked a deal with The End Records. However, the band were forced to put studio work on hold while bassist Jason Newsted (ex-METALLICA) was treated for tendonitis.

In a recent interview with Billboard.com, Newsted spoke about the material slated to appear on the group's next CD. "It's the most complete demos I've ever been involved in," he said. "[VOIVOD singer] Snake has already chosen his effects — exact timing of milliseconds for delay. We've had a long time to develop the demos, so there's about 23 or 25 songs that are absolutely listenable right now."

Newsted was a huge fan of VOIVOD before he was invited to join and he remains a great admirer to this day. "They created something a long, long time ago that may have been emulated many, many times since — but nobody can do it like the original," he offered.

Prior to his hospitalization, D'Amour laid down guitar tracks for a reunion CD from the legendary AUT'CHOSE, a '70s band from Montreal. That album is expected to surface next summer. (via)

everything's changed

hoe ik ook mijn best doe om multiply even geweldig te vinden als bijna iedereen, ik blijf de plaat van jamie lidell wat te wisselvallig en wat te vlak vinden om er echt uit mijn dak van te kunnen gaan. ik blijf het ook steeds vergelijken met Lidell's bijdrage aan 'everything's changed' van de matthew herbert big band, wat een fenomenaal liedje met dito zangpartij is dat toch. die klasse wordt op multiply alleen met 'what's the use' benaderd, de rest komt bij lange na niet in de buurt. maar goed, het zal wel liggen aan het feit dat ik veel meer met jazz dan met soul heb. maar toch...

old school death grind cdr

ouwe school death metal is de shit! of zoiets toch, want nadat ik de eerste entombed weer eens had beluisterd - in heel lange tijd - heb ik me maar overgegeven aan die heerlijke ouwe death metal die ik luisterde toen ik 14, 15 jaar was. het smaakt nog steeds heerlijk bloederig! heb er onderstaande cdr van gemaakt, kopietjes kunnen altijd worden opgestuurd, mocht er interesse zijn. of nog makkelijker, zet je soulseek aan en haal hem neer bij ondergetekende!

01. death - evil dead
02. sodom - nuclear winter
03. obituary - 'til death
04. napalm death - instinct of survival
05. paradise lost - frozen illusion
06. morbid angel - visions from the darkside
07. entombed - left hand path
08. pestilence - the trauma
09. terrorizer - dead shall rise
10. autopsy - disembowel
11. carcass - reek of putrefaction
12. nocturnus - andromeda strain
13. death - leprosy

zo lekker krijg je ze tegenwoordig niet meer, zei deze ouwe lul. niks geen moeilijkdoenerij, maar heerlijk swingende metal en grindcore om je hoofd op te zwaaien. de grootmeester mocht er natuurlijk twee keer op, ere wie ere toekomt. enjoy this bloody feast!

appel

in oktober komt extraordinary machine, de nieuwe fiona apple plaat dan eindelijk uit. hij zal echter heel anders worden dan de versie die op soulseek rondzwerft: fiona heeft vrijwel de hele plaat opnieuw gearrangeerd en opgenomen. vraag ik me dan toch af: heeft ze al die orkestrale, theater-achtige instrumentaties op last van de platenmaatschappij moeten veranderen? want dat extraordinary machine, met zijn kurt weill-achtige liedjes, jazzy arrangementen en cartooneske blaaspartijen moeilijk verkoopbaar zou zijn geloof ik direct. ik vond en vind het evenwel toch echt een prachtige plaat in die eerste versie. op haar site kun je een stukje clip van de eerste single 'not about love' (hier of hier), en dat klinkt toch echt heel verschillend van die eerste versie. beter of slechter ben ik nog niet uit. het herbewerkte 'oh sailor' is dan weer nauwelijks verschillend. het maakt in ieder geval erg benieuwd naar de uiteindelijke plaat; de eerste versie nemen ze me niet meer af.

ik ben want ik eet

en eten dat ze kunnen in frankrijk, geweldig! na jaren in engeland te zijn geweest (tegenwoordig ook heel lekker eten hoor, alleen niet verfijnd of zo) en vorig jaar denemarken (op eetgebied een sof), is frankrijk de hemel op aarde. elke morgen naar de boulangerie voor pain en echte croissants en pains aux chocolat (en vrouwlief ook nog graag een eclair au café), drie-gangen-lunches met galettes, crepes en ambachtelijke cidre brut (en daar vervolgens minstens twee uur over doen), om 's avonds nog eens lekker aan de plateau de fruits de mer gaan (bij wijze van spreke dan, ik krijg al die schaal- en schelpdieren niet weg) met veel muscadet.

ok, natuurlijk niet elke dag, maar het laat wel zien dat die fransen een geweldige eetcultuur hebben, en dat ze niet bang zijn om er meedere uren per dag aan te besteden. veel goedkope eethuisjes ook, waar je voor minder 10 euro (soms zelfs maar 6 euro!) een grote portie moules-frites of een heerlijk gegrilde entrecote met frites kunt eten. hier in nederland heb je alleen snackbars of 'echte' restaurants, die tussenvorm is een echt gemis. ik vind die eetcultuur geweldig, al ben ik bang dat ik na een paar maanden zo rond als die spreekwoordelijke ton ben. hoewel er eigenlijk redelijk weinig corpulente fransen zijn. wellicht tot die rode wijn? in engeland lopen in ieder geval veel meer ongezonde dikkers rond - waarschijnlijk meer pints en junkfood.

maar toch; morgenavond op bbc2 komt mijn favoriete tv-kok rick stein met een nieuwe serie over culinair frankrijk: french odyssey. kan alleen maar een topper worden, toch? een must-see voor iedereen die wil weten hoe goed de engelsen kookprogramma's kunnen maken en hoe goed de franse keuken is. fantastisch!

lief dier

de nieuwe animal collective is zich razendsnel aan het ontwikkelen als hun beste tot nu toe. al was ik afgehaakt bij het wat saaie sung tongs, deze nieuweling feels is groots, rijk, positief, psychedelisch en bijzonder mooi. geen kinderlijke spielerei meer, wel jongvolwassen prachtliedjes met speelse arrangementen. weinig folk meer trouwens, ik hoor meer een soort van supergrass die zich zonder gene overgeven aan het experiment, en af en toe zelfs meen ik my bloody valentine in de verte te zien. niet gedacht dit.

ballard ja!

heerlijke vakantie gehad, alleen tot mijn schrik achter gekomen dat mijn frans echt nog slechter dan abominabel is. handen en voetenwerk, van die dingen. wel frankrijk weer herontdekt, we waren er jaren niet meer geweest. voor volgend staan west bretagne en normandië op het programma waarschijnlijk.

best wel wat kunnen lezen die twee weken:

mary doria russell - kinderen van god
het vervolg op de gevangene, waarin een door het vaticaan gestuurde ruimtemissie op een bewoonde planeet aankomt, en het bestaan van een god tracht te bewijzen. prettig geschreven, maar de conclusies die hier en daar getrokken worden zijn ietwat simplistisch, en de maffia had er ook niet bij betrokken hoeven te worden. toch leuk om te lezen hoe verschillende religies zich verhouden tot het concept van buitenaards leven.

bret easton ellis - american psycho
op een of andere manier nooit eerder aan toegekomen, ik weet ook niet waarom. ik moet zeggen dat het totale gebrek aan plot me wel irriteerde, maar het paste wel weer goed bij de geweldig beschreven oppervlakkigheid van de personages. de martelpassages zijn door de droge manier van schrijven schrikwekkend grof en plastisch, en de mate van de steeds verder gaande depersonalisatie van bateman is subliem beschreven. maar wellicht dat ik nu een open deur intrap: de mate van geweld is zo irreëel grotesk dat het natuurlijk nooit zo onopgemerkt door kan blijven gaan zoals in het boek. ik ben eerder geneigd te denken dat het allemaal psychotische belevingen van bateman zijn. of misschien snap ik het wel helemaal niet, dat kan ook.

brian herbert & kevin j. anderson - legenden van duin trilogie
- de butlerse jihad
- de machine oorlog
- de slag om corrin
al blijf ik hartstochtelijk fan van de hele duin-saga, deze trilogie valt behoorlijk tegen. waar papa herbert in de oorspronkelijke zeven delen een bij tijd en wijle ongemakkelijke schrijfstijl had waarbij soms teveel dingen ter invulling van lezer werd gelaten - wat op zich wel stimulerend werkt - en het vertikte om iets twee keer uit te leggen, doet zoon brian plus zijn hulpje aan forse bladvulling: karaktertrekken worden tot vervelens toe verklaard, het waarom achter plotlijnen is al mijlenver te ontdekken, de karakters zijn plat en simplistisch. het allerergste is echter dat het ontstaan van de belangrijkste partijen in het latere duin gebeuren (deze verhalen gebeuren 10.000 jaar daarvoor) - zoals de bene gesserit, de tleilaxu, het ruimtegilde, de vrijmannen, de historische vete tussen de atreides en harkonnens - zo slap en onbeholpen erbij worden gehaald, dat het afbreuk gaat doen aan de oorspronkelijke duinbeleving. op het belachelijke af allemaal. maar als duinfanaat lees je natuurlijk toch.

j.g. ballard - supercannes
wat kan ik zeggen? niets minder dan geniaal! zelfs beter dan mijn verwachtingen. moeilijk in kort na te vertellen allemaal; laat ik het er op houden dan ballard me mee liet denken met het verhaal en dat ik het vrijwel nooit bij het rechte eind had. wat hij ook doet is een beeld schetsen van een mogelijke toekomst net om de hoek, zonder waardeoordeel beschreven; de man laat je nadenken en maakt het je nergens gemakkelijk, je eventuele waardeoordelen mag je zelf invullen. fascinerend en verslavend. het moge duidelijk zijn dat j.g. ballard de komende tijd hier op zware rotatie gaat.

toen dit alles uit was ben ik maar weer eens begonnen aan een lekker simpel, oppervlakkig sf-avonturenboek van jack vance. altijd leuk voor de momenten dat je niet wil nadenken, en na een ballard vond ik het wel toepasselijk.