ballard ja!

heerlijke vakantie gehad, alleen tot mijn schrik achter gekomen dat mijn frans echt nog slechter dan abominabel is. handen en voetenwerk, van die dingen. wel frankrijk weer herontdekt, we waren er jaren niet meer geweest. voor volgend staan west bretagne en normandië op het programma waarschijnlijk.

best wel wat kunnen lezen die twee weken:

mary doria russell - kinderen van god
het vervolg op de gevangene, waarin een door het vaticaan gestuurde ruimtemissie op een bewoonde planeet aankomt, en het bestaan van een god tracht te bewijzen. prettig geschreven, maar de conclusies die hier en daar getrokken worden zijn ietwat simplistisch, en de maffia had er ook niet bij betrokken hoeven te worden. toch leuk om te lezen hoe verschillende religies zich verhouden tot het concept van buitenaards leven.

bret easton ellis - american psycho
op een of andere manier nooit eerder aan toegekomen, ik weet ook niet waarom. ik moet zeggen dat het totale gebrek aan plot me wel irriteerde, maar het paste wel weer goed bij de geweldig beschreven oppervlakkigheid van de personages. de martelpassages zijn door de droge manier van schrijven schrikwekkend grof en plastisch, en de mate van de steeds verder gaande depersonalisatie van bateman is subliem beschreven. maar wellicht dat ik nu een open deur intrap: de mate van geweld is zo irreëel grotesk dat het natuurlijk nooit zo onopgemerkt door kan blijven gaan zoals in het boek. ik ben eerder geneigd te denken dat het allemaal psychotische belevingen van bateman zijn. of misschien snap ik het wel helemaal niet, dat kan ook.

brian herbert & kevin j. anderson - legenden van duin trilogie
- de butlerse jihad
- de machine oorlog
- de slag om corrin
al blijf ik hartstochtelijk fan van de hele duin-saga, deze trilogie valt behoorlijk tegen. waar papa herbert in de oorspronkelijke zeven delen een bij tijd en wijle ongemakkelijke schrijfstijl had waarbij soms teveel dingen ter invulling van lezer werd gelaten - wat op zich wel stimulerend werkt - en het vertikte om iets twee keer uit te leggen, doet zoon brian plus zijn hulpje aan forse bladvulling: karaktertrekken worden tot vervelens toe verklaard, het waarom achter plotlijnen is al mijlenver te ontdekken, de karakters zijn plat en simplistisch. het allerergste is echter dat het ontstaan van de belangrijkste partijen in het latere duin gebeuren (deze verhalen gebeuren 10.000 jaar daarvoor) - zoals de bene gesserit, de tleilaxu, het ruimtegilde, de vrijmannen, de historische vete tussen de atreides en harkonnens - zo slap en onbeholpen erbij worden gehaald, dat het afbreuk gaat doen aan de oorspronkelijke duinbeleving. op het belachelijke af allemaal. maar als duinfanaat lees je natuurlijk toch.

j.g. ballard - supercannes
wat kan ik zeggen? niets minder dan geniaal! zelfs beter dan mijn verwachtingen. moeilijk in kort na te vertellen allemaal; laat ik het er op houden dan ballard me mee liet denken met het verhaal en dat ik het vrijwel nooit bij het rechte eind had. wat hij ook doet is een beeld schetsen van een mogelijke toekomst net om de hoek, zonder waardeoordeel beschreven; de man laat je nadenken en maakt het je nergens gemakkelijk, je eventuele waardeoordelen mag je zelf invullen. fascinerend en verslavend. het moge duidelijk zijn dat j.g. ballard de komende tijd hier op zware rotatie gaat.

toen dit alles uit was ben ik maar weer eens begonnen aan een lekker simpel, oppervlakkig sf-avonturenboek van jack vance. altijd leuk voor de momenten dat je niet wil nadenken, en na een ballard vond ik het wel toepasselijk.