gekmakend

wat is dat toch met de nieuwe biosphere? ik kom er gewoon niet in. dropsonde klinkt zo druk en vol - voor biosphere begrippen dan, hé. en ik kan biosphere maar niet associëren met druk en vol, op een of andere manier kan mijn geest die koppeling niet maken. maar ondertussen luister ik er wel graag naar, en ga ik binnenkort de vinylversie zeker kopen. vreemd.

gekmakend is the white birch ook, maar dan op geheel andere manier. the white birch is synoniem voor ingehouden, onderkoeld; nergens gaat het loos, nergens is er een uitweg voor het verdriet. er zijn geregeld momenten dat je het wel verwacht, dat je denkt: nu komt de uitbarsting. maar nee, come up for air blijft verstild, schakelt een tandje terug waar je een hogere versnelling verwacht, en is daarmee - hoewel niet bepaald experimenteel of zoiets - toch hoogst vervreemdend. de breekbare, haast tastbare droefheid blijft de hele plaat aanwezig, en wordt in korte en compacte liedjes verpakt. the white birch is daarmee veel beter dan het vergelijkbare savoy grand, wiens people and what they want zo tegenvalt na het geniale burn the furniture. savoy grand gaat flink over de grens en komt uit bij een dodelijke saaiheid. the white birch heeft met come up for air echter een van de allerbeste albums van het jaar gemaakt. het kan verkeren. luister naar 'your spain', en luister daarna nog een paar keer, want de eerste keer denk je waarschijnlijk dat het wat leeg en oppervlakkig klinkt. en dat is niet zo. dus.

oh ja, ook nog even vette props voor de enige echte echte spacerockband van nederland en omstreken: 35007! phase v is de beste spacerockplaat van de lage landen ever, en wellicht ook nog van ver daar buiten. denk aan monstermagnet ten tijde van spine of god, pink floyd anno ummagumma en de meest uitgespacede momenten van motorpsycho. en minstens zo goed.