nog meer dertigersmuziek

na een hele periode met schrikbarend weinig jazz ben ik de laatste weken weer veel getoeter en gepingel aan het luisteren, en ik heb het eindelijk voor mezelf duidelijk: de beste periode voor de jazz was tussen 1961 en 1964. het strakke keurslijf van de bop uit, maar nog niet de volledige, ruimtelijke vrijheid van de free jazz. sowieso heb ik coltrane altijd op zijn best gevonden als hij en zijn kwartet de voor hen zo typerende driekwartsmaat compleet gingen ontleden; denk 'olé', denk 'greensleeves', denk 'my favourite things'. coltrane zelf die helemaal loos ging en elvin jones die alles op zijn drums nog enigszins op aarde hield. pure perfectie. ook dolphy en mingus maakten in deze periode zoveel briljante muziek dat het bijna niet voor te stellen is, zo vurig en vol passie, zo gemeend en intens. en nu ik free for all van art blakey en zijn jazz messengers heb herondekt zet ik die ook snel in dat rijtje: het titelnummer heeft een opzwepend thema en ritme, en tussendoor gaan zowel sax, trombone als trompet he-le-maal van de wereld. op het laatst gaat drummer blakey ook nog eens uit zijn dak. wat een vuur, wat een urgentie. niet bepaald de meest subtiele drummer, die blakey, maar godverdomme zeg, die man was angstwekkend intens. als iemand me hier een hedendaags equivalent van kan geven, dan graag. maar ik kan het me niet voorstellen.