ruimte / leegte

aangestoken door de steeds diepzinnigere uitingen bij vincent, theo en omar over dance, sublieme uitingen, dromen en ruimte, ga ik er ook iets over zeggen (hoezo een incestueuze bezigheid, dat bloggen?), hoewel ik er natuurlijk veel minder verstand van heb dan bovengenoemde dansmariekes.

ik kom toch altijd weer terug bij photek, mijn oude drum'n'bass held (nu vooral bezig met filmmuziek, maar er schijnt een nieuwe langspeler in de maak te zijn). geen ander heeft me ooit zo kunnen raken: die waanzinnige details in drumpatronen, de vele scifi referenties, de jazz, maar bovenal de ruimte die hij liet tussen de beats, leegtes met onmetelijke dieptes ergens in outer space. geen gezellige muziek, maar wel met net zoveel verbeeldingskracht als bijvoorbeeld linear accelerator van dopplereffekt. de parallel die ik hier echter wil noemen is die tussen photek's 'the fifth column' en 'drop it like it's hot' van snoop dogg. natuurlijk is photek uptempo drum'n'bass en snoop dogg laidback hiphop, maar de manier hoe photek en the neptunes allebei de zwarte ruimte tussen de beats opvullen met zachte ruis en ontraceerbare, bijna paranoïde kraakjes is heel erg vergelijkbaar. grote verschil is echter dat photek het in 1996 al toepaste en pharrell en hugo er nu pas mee aankomen. "en basic channel was nog eerder" zei omar me, maar die ken ik dan weer niet zo goed, dus daar houd ik mijn mond over.

ondertussen wil maar weer even gezegd hebben dat modus operandi nog steeds een toonbeeld van perfectie is, een plaat waar elke beat, elk geluidje, elke synth en elke sample op de juiste plek zit.