het mooie bestaat niet zonder het lelijke. donderdag in utrecht tijdens rumor 41 zowel het beste als slechtste concert van het jaar gezien.
de aftrap door het spiegel strijkkwartet in theater kikker was leuk en bij vlagen zelfs meer, maar echt memorabel werd het nergens.
hoe anders was het in de ekko bij het shining, de jazz/artrock band uit noorwegen. de band speelde een hele zooi nieuwe nummers waarin steeds meer metal en bombastische geluidsmuren worden neergezet, waarin cliché's naar hartelust worden aangehaald om even later de grond in te worden geboord door onnavolgbare ritmiek en scheurende, atonale freejazz sax-solo's. zeer ontspannen speelde de band zich door het aardig complexe materiaal heen, de lol en pure muziekliefde was ook in de zaal voelbaar, en de voor de zoveelste keer opnieuw gearrangeerde nummers van in the kingdom of kitsch you will be a monster klonken zo goed dat de plaat aan alle kanten voorbij werd gestreefd. heftig, heavy, hard, intens, maar ook leuk, ontspannen en op een bijzondere manier eigenlijk erg relaxed. waanzinnig super-optreden.
hoe jammer is het dan dat polar bear mocht afsluiten op het sju jazzpodium. als er vergelijkingen worden getrokken met spaceways inc. (ken vandermark) en the thing (mats gustaffson) heb je gelijk mijn aandacht, maar die band spelen dan ook vrije jazz met een rock- en punkintensiteit. polar bear bleek een kwintet dat behalve een superdrummer (die het wel klaarkreeg om schitterende themaatjes tot vervelens toe te herhalen) bestond uit een saaie bassist, twee tenorsaxofonisten (waarvan één de plaatselijke muziekschool nog niet ontgroeid was en de ander pas halverwege een beetje loskwam) en leafcutter john, een engelse laptopartiest die, op het eerste nummer na, compleet overbodig was en zijn laptop aanstuurde met een playstation controlpad. zijn verzaling geluiden bestond uit niets meer dan rinkelend glas, goedkope noise-effecten en enkele glitchgeluidjes. als dan de nummers ook nog eens saai, zwak en zeer onboeiend zijn, heb je het recept voor het slechtste concert van het jaar. verschrikkelijk. b. en ik zijn halverwege maar vertrokken, want de heerlijke nasmaak van shining was wel erg snel aan het verdwijnen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
inderdaad wel opvallend ja. zo zie je maar hoe iedereen de dingen anders kan opvatten. ik zou bijna een lans breken voor het subjectivisme ;-)
Een reactie posten