zo, niets leuker dan lijstjes aanpassen. mijn lijst met 2005 toppers is behoorlijk aan verandering onderhevig. zo heb ik er untilted van autechre instaan, maar ik draai hem nu al nauwelijks meer. geen goed teken, en dat bij een plaat die eerder de 'misschien wel beste autechre plaat' noemde. het kan verkeren.
ook six organs of admittance gaat afvallen. niets mis mee hoor, maar school of the flower is inmiddels niet meer heel erg boeiend.
nieuwkomers: with teeth van nine inch nails. de plaat blijkt verslavend lekker, zo'n erg prettig patatje oorlog dat weliswaar voorspelbaar is maar toch altijd stiekem weer overheerlijk. met afstand mijn meest gedraaid album van de laatste twee weken.
ben trouwens ook aangestoken door het superpitcher-virus (willem is aanstichter): today is een bijna vijf kwartier lange kosmische droomtrip door een utopisch universum. daar doe ik het wel voor!
ook heel fijn: shakey van pit er pat, een beschaafd geschift trio dat het voor elkaar krijgt om de avantprog van de vroege soft machine te koppelen aan de pure pop van pinback. nauwelijks iets bij voor te stellen, zo'n vergelijking, maar potdomme, it's the best i can do right now.
en eindelijk kan ik een earth-album fantastisch vinden! legacy of dissolution is dan ook een remixding, waarbij vooral mogwai en het onvermijdelijke sunn o))) voor de beste interpretaties zorgen. kan ik er trouwens ook even bijzeggen dat ik erg uitkijk naar de nieuwe ginnungagap (remeindre) en vooral de nieuwe drie kwartier durende khanate ep (capture & release, twee 'liedjes').
na wat meer luisterbeurten toch ook besloten fade to white van bj nilsen erbij te zetten. na wat achteraf blijkt een bijna-overdosis aan ambient/drones te hebben gehad in 2004 begint nu eindelijk weer genoeg geduld te ontstaan om er dieper in gaan zitten.
oh ja, rune grammofon lijkt list of lights and buoys van susanna and the magical orchestra alsnog hier te gaan uitbrengen (eigenlijk van vorig jaar). als dat waar is zet ik hem er direct in, want ik heb die fabeltastische plaat pas dit jaar ontdekt. vooral de dolly parton-cover 'jolene' is zo tranentrekkend mooi dat vrijwel alles in de lijst in het niet valt.
31.5.05
30.5.05
kyuss cdr
01. thumb
02. odyssey
03. demon cleaner
04. fatso forgetso
05. catamaran
06. spaceship landing
07. 50 million year trip (downside up)
08. phototropic
09. gardenia
10. el rodeo
11. supa scoopa and mighty scoop
12. whitewater
13. yeah
02. odyssey
03. demon cleaner
04. fatso forgetso
05. catamaran
06. spaceship landing
07. 50 million year trip (downside up)
08. phototropic
09. gardenia
10. el rodeo
11. supa scoopa and mighty scoop
12. whitewater
13. yeah
22.5.05
bedanketen
mijn pa en schoonpa hebben me erg goed geholpen met de nieuwe oprit (erg mooi geworden, dank u), dus heb ik gisteren een luxe etentje gegeven voor mijn ouders en schoonouders. gaat u er maar even voor zitten.
simpel beginnen: een stukje geroosterde ciabatta met daarop een langzaam geroosterde tomaat, volgestopt met knoflook. heerlijk, makkelijk, goeie opening.
daarna hetgene wat het meeste tijd heeft gekost: zelfgemaakte ravioli's. paar weken geleden heb ik een pastamachine gekregen, ik had niet gedacht dat het verschil tussen winkelpasta en zelfgemaakt spul zo groot was. de ravioli's heb ik gisteren gevuld met een mengsel van ricotta, pijnboompitten, basilicum, peterselie, op smaak gebracht met veel nootmuskaat, zwarte peper en zout (hoort eigenlijk parmezaanse kaas bij, maar dat eet bas natuurlijk niet; gebruik dan trouwens minder zout). bij serveren een beetje olijfolie en een lepeltje pesto erbij: geweldig lekker! echt zalig, hoewel het veel werk was. maak ze trouwens niet te lang voordat je ze kookt, want dan gaan ze plakken en gaat de vulling doorlekken en al die shit. niet fijn.
hoofdgerecht: tilapiafilet in folie, met daarin ook nog witte wijn, boter, saffraan, lenteui en peterselie (kwartier in de oven). daarbij geroosterde krieltjes op smaak gebracht met tijm en knoflook (uurtje in de oven), geroosterde groene asperges besprenkeld met balsamicoazijn, en panzanella, een italiaanse salade met tomaten, uien (en wat je verder wil) en stukjes ciabatta.
en als zoete zaligheid: in gezoete balsamicoazijn gemarineerde aardbeien met mascarponeroom (op smaak gebracht met vanille en wat suiker). klinkt bizar, die marinade van azijn bij een dessert (vonden mijn ouders ook), maar het resultaat is fenomenaal. proeven is geloven.
verdere details over de recepten kunt u middels een mailtje zo van me krijgen, maar ik wilde u het menu niet onthouden.
simpel beginnen: een stukje geroosterde ciabatta met daarop een langzaam geroosterde tomaat, volgestopt met knoflook. heerlijk, makkelijk, goeie opening.
daarna hetgene wat het meeste tijd heeft gekost: zelfgemaakte ravioli's. paar weken geleden heb ik een pastamachine gekregen, ik had niet gedacht dat het verschil tussen winkelpasta en zelfgemaakt spul zo groot was. de ravioli's heb ik gisteren gevuld met een mengsel van ricotta, pijnboompitten, basilicum, peterselie, op smaak gebracht met veel nootmuskaat, zwarte peper en zout (hoort eigenlijk parmezaanse kaas bij, maar dat eet bas natuurlijk niet; gebruik dan trouwens minder zout). bij serveren een beetje olijfolie en een lepeltje pesto erbij: geweldig lekker! echt zalig, hoewel het veel werk was. maak ze trouwens niet te lang voordat je ze kookt, want dan gaan ze plakken en gaat de vulling doorlekken en al die shit. niet fijn.
hoofdgerecht: tilapiafilet in folie, met daarin ook nog witte wijn, boter, saffraan, lenteui en peterselie (kwartier in de oven). daarbij geroosterde krieltjes op smaak gebracht met tijm en knoflook (uurtje in de oven), geroosterde groene asperges besprenkeld met balsamicoazijn, en panzanella, een italiaanse salade met tomaten, uien (en wat je verder wil) en stukjes ciabatta.
en als zoete zaligheid: in gezoete balsamicoazijn gemarineerde aardbeien met mascarponeroom (op smaak gebracht met vanille en wat suiker). klinkt bizar, die marinade van azijn bij een dessert (vonden mijn ouders ook), maar het resultaat is fenomenaal. proeven is geloven.
verdere details over de recepten kunt u middels een mailtje zo van me krijgen, maar ik wilde u het menu niet onthouden.
12.5.05
something to say
hè hè, daar zijn we ook weer eens. ben nu eindelijk over de voetbaldrama's van vorige week. dan kunnen sommige anderen wel aan de haal gaan met hun tien meest irritante ploegen, bij mij moet ik constateren dat esthetiek en irritatie geen rol meer spelen als er nationalisme in het spel komt. bas is gewoon voor de nederlandse ploegen in de europacup wedstrijden. daarom was vorige week zo verschrikkelijk, zo'n immens drama, zo intens verdrietig. ik moest meehuilen met barry van galen terwijl het een etterbak eerste klas is. zegt genoeg.
muziek? ja, ook nog. ik vind de nieuwe kane-single erg goed, alleen jammer dat dinand bij die band zingt. dinand is de brute verkrachter van een lekker liedje: prettige melodie, transparant geluid, heerlijke drumdrive door martijn bosman (superdrummer!), maar die ongelooflijk aangezette dramazang van dinand is te erg voor woorden. wat een lul.
gelukkig hebben we boards of canada nog. luisterend naar onze schotse boys valt me elke keer weer op dat ze buiten onze tijd staan. het zijn bevroren momenten in de tijd, maar nooit de tegenwoordige tijd. nostalgie van een jaar of 70 geleden, 140 jaar de toekomst in, spelende kinderen in een speeltuin met zwembad in de jaren 50, ik hoor het er allemaal in. maar ze komen nooit in het nu, en het is misschien wel daarom dat het zo heerlijk wegvluchten is met boards of canada. even terugtrekken uit de realiteit van bush in limburg en de europese grondwet. ik snak naar de volgende boards.
ook leuk: de nieuwe nine inch nails. with teeth klinkt direct bekend, er worden geen nieuwe paden ingeslagen, hoogstens meer pop en minder noise. lekker hoor, en een genot in de auto. opvallend wel dat nine inch nails eigenlijk steeds meer klinkt als stabbing westward, een band waarvan altijd werd gezegd dat ze op nin leken. ik vond ze altijd vooral veel poppier dan nin. de meester imiteert de leerling zullen we maar zeggen.
in het kader van dreutelende moeilijkdoenerij bevalt op dit moment vooral het finse keijo met unfolding emptiness me: redelijk naargeestig gedrone met een lichte folktic. erg mooi. de drones van asva - mij verder ook onbekend - op hun futurists against the ocean zijn dan weer diep in de doom geworteld en dan heb je bij mij al veel gewonnen. de diamanda galas-achtige sirene maakt het er nog mooier op, en in mijn geest zie ik binnenkort stephen o'malley een metalen ondergrond vormen voor lisa gerrard. ik droom nog even verder.
op geisterfaust hebben bohren & der club of gore hun doomjazz achter zich gelaten, maar potdomme zeg, hun vrijwel stilstaande minimale ambientjazz is minstens even prachtig. daar doe ik het ook wel voor, hoewel het op zich jammer is dat die inktzwarte steegjes niet meer worden opgezocht. ik vraag me alleen af waarom ze nog een drummer in de line-up hebben.
meest indrukwekkende nieuwkomer moet echter de nieuwe xiu xiu zijn: la foret is de naam, en gerard heeft hem bij de subs al de definitieve xiu xiu-plaat genoemd, en gelijk heeft-ie. consistenter, minder fragmentarisch, maar vooral: nog betere en mooiere melodieën! nooit gedacht, toch gekomen. verder trekt gerard lijnen richting mark hollis, en daarin heeft hij alweer gelijk; opener 'clover' had zo van hollis' hand kunnen zijn. veel beter zul je dit jaar niet horen.
muziek? ja, ook nog. ik vind de nieuwe kane-single erg goed, alleen jammer dat dinand bij die band zingt. dinand is de brute verkrachter van een lekker liedje: prettige melodie, transparant geluid, heerlijke drumdrive door martijn bosman (superdrummer!), maar die ongelooflijk aangezette dramazang van dinand is te erg voor woorden. wat een lul.
gelukkig hebben we boards of canada nog. luisterend naar onze schotse boys valt me elke keer weer op dat ze buiten onze tijd staan. het zijn bevroren momenten in de tijd, maar nooit de tegenwoordige tijd. nostalgie van een jaar of 70 geleden, 140 jaar de toekomst in, spelende kinderen in een speeltuin met zwembad in de jaren 50, ik hoor het er allemaal in. maar ze komen nooit in het nu, en het is misschien wel daarom dat het zo heerlijk wegvluchten is met boards of canada. even terugtrekken uit de realiteit van bush in limburg en de europese grondwet. ik snak naar de volgende boards.
ook leuk: de nieuwe nine inch nails. with teeth klinkt direct bekend, er worden geen nieuwe paden ingeslagen, hoogstens meer pop en minder noise. lekker hoor, en een genot in de auto. opvallend wel dat nine inch nails eigenlijk steeds meer klinkt als stabbing westward, een band waarvan altijd werd gezegd dat ze op nin leken. ik vond ze altijd vooral veel poppier dan nin. de meester imiteert de leerling zullen we maar zeggen.
in het kader van dreutelende moeilijkdoenerij bevalt op dit moment vooral het finse keijo met unfolding emptiness me: redelijk naargeestig gedrone met een lichte folktic. erg mooi. de drones van asva - mij verder ook onbekend - op hun futurists against the ocean zijn dan weer diep in de doom geworteld en dan heb je bij mij al veel gewonnen. de diamanda galas-achtige sirene maakt het er nog mooier op, en in mijn geest zie ik binnenkort stephen o'malley een metalen ondergrond vormen voor lisa gerrard. ik droom nog even verder.
op geisterfaust hebben bohren & der club of gore hun doomjazz achter zich gelaten, maar potdomme zeg, hun vrijwel stilstaande minimale ambientjazz is minstens even prachtig. daar doe ik het ook wel voor, hoewel het op zich jammer is dat die inktzwarte steegjes niet meer worden opgezocht. ik vraag me alleen af waarom ze nog een drummer in de line-up hebben.
meest indrukwekkende nieuwkomer moet echter de nieuwe xiu xiu zijn: la foret is de naam, en gerard heeft hem bij de subs al de definitieve xiu xiu-plaat genoemd, en gelijk heeft-ie. consistenter, minder fragmentarisch, maar vooral: nog betere en mooiere melodieën! nooit gedacht, toch gekomen. verder trekt gerard lijnen richting mark hollis, en daarin heeft hij alweer gelijk; opener 'clover' had zo van hollis' hand kunnen zijn. veel beter zul je dit jaar niet horen.
1.5.05
wat zie je, broeder?
"Wat zie je zuster? Wat zie je? Een kribbige oude vrouw, niet meer bij de tijd. Een beetje onzeker, met starende ogen. Een oude vrouw, die met haar eten knoeit en die geen antwoord geeft, als je met een hard stemmetje tegen haar zegt "Ik wou dat je het nou maar eens probeerde." Een oude vrouw die schijnbaar niets merkt van de dingen die jij doet. Die steeds weer iets kwijt is, een kous of een schoen. Die zonder tegenstribbelen laat doen wat jij wilt. Die met wassen en eten de lange dagen laat vullen. Denk je dat? Zie je dat?
Doe dan je ogen eens open, zuster. Je kijkt niet eens naar me. Ik zal je zeggen wie ik ben, als ik hier zo zit. Als ik plas op jouw bevel en eet, wanneer jij het wilt.
Ik ben een jong meisje van tien, met een vader en een moeder, met broers en zusters die van elkaar houden.
Een bruid van twintig ben ik en mijn hart springt op als ik denk aan de belofte die ik deed.
Vijfentwintig ben ik, en ik heb zelf kinderen die me nodig hebben om een veilig, gelukkig huis te bouwen.
Een vrouw van dertig ben ik en de kleintjes worden snel groot, verbonden door banden die zullen blijven.
Veertig ben ik. Mijn zoontjes zijn volwassen geworden en uitgevlogen. Maar mijn man is bij me om te zorgen dat ik niet treur.
Vijftig ben ik - en weer spelen er kinderen op mijn schoot.
Dan komen de donkere dagen. Mijn man is dood. Ik kijk naar de toekomst en ik huiver van angst. Want mijn kinderen hebben nu zelf een gezin. Ik denk aan de jaren van liefde die ik kende. Nu ben ik een oude vrouw De tijd is wreed. Het is een grap van de tijd, ouderen er als dwazen te laten uitzien. Mijn lichaam is vervallen, gratie en kracht zijn verdwenen. En er zit nu een steen op de plaats waar ik ooit een hart had.
Maar... binnen in dat oude karkas woont toch nog dat jonge meisje.
Soms klopt mijn oude hart wat sneller.
Ik herinner me de vreugde en de pijn.
Ik heb weer lief. Ik leef mijn leven opnieuw.
Ik denk aan de jaren die voorbij zijn, te snel vervlogen, en ik accepteer de harde waarheid dat niets kan duren.
Doe je ogen open, zuster, en kijk.
Niet naar die kribbige oude vrouw.
Kijk eens goed, zuster.
Kijk eens naar... mij."
(via)
Doe dan je ogen eens open, zuster. Je kijkt niet eens naar me. Ik zal je zeggen wie ik ben, als ik hier zo zit. Als ik plas op jouw bevel en eet, wanneer jij het wilt.
Ik ben een jong meisje van tien, met een vader en een moeder, met broers en zusters die van elkaar houden.
Een bruid van twintig ben ik en mijn hart springt op als ik denk aan de belofte die ik deed.
Vijfentwintig ben ik, en ik heb zelf kinderen die me nodig hebben om een veilig, gelukkig huis te bouwen.
Een vrouw van dertig ben ik en de kleintjes worden snel groot, verbonden door banden die zullen blijven.
Veertig ben ik. Mijn zoontjes zijn volwassen geworden en uitgevlogen. Maar mijn man is bij me om te zorgen dat ik niet treur.
Vijftig ben ik - en weer spelen er kinderen op mijn schoot.
Dan komen de donkere dagen. Mijn man is dood. Ik kijk naar de toekomst en ik huiver van angst. Want mijn kinderen hebben nu zelf een gezin. Ik denk aan de jaren van liefde die ik kende. Nu ben ik een oude vrouw De tijd is wreed. Het is een grap van de tijd, ouderen er als dwazen te laten uitzien. Mijn lichaam is vervallen, gratie en kracht zijn verdwenen. En er zit nu een steen op de plaats waar ik ooit een hart had.
Maar... binnen in dat oude karkas woont toch nog dat jonge meisje.
Soms klopt mijn oude hart wat sneller.
Ik herinner me de vreugde en de pijn.
Ik heb weer lief. Ik leef mijn leven opnieuw.
Ik denk aan de jaren die voorbij zijn, te snel vervlogen, en ik accepteer de harde waarheid dat niets kan duren.
Doe je ogen open, zuster, en kijk.
Niet naar die kribbige oude vrouw.
Kijk eens goed, zuster.
Kijk eens naar... mij."
(via)
Abonneren op:
Posts (Atom)
