de laatste tijd ben ik nogal in een appelstroop fase. oftewel kruudje zoals ik dat van mijn middenlimburgse ouders heb overgenomen. kroet (met uitgerekte -oe-) wordt ook wel eens gezegd, of zelfs iets als ziepnaat. allemaal appelstroop. vroeger at ik niet zoveel kruudje, hoogstens eens per week, en af en toe op een pannenkoek (nooit mijn favoriete eten geweest, ook niet als kind). later heb ik verscheidene dynamo open airs overleefd op van thuis meegenomen pannenkoeken met kruudje - spaarde nogal wat geld uit aan de toen nog erg matige festivalcatering.nu is bryn zo oud dat hij boterhammen mag eten, en dan begin je blijkbaar met jam, paté of smeerkaas. en kruudje dus, want dat vinden hij en zijn mond (en ook de rest van zijn gezicht en handen) het allerlekkerste. en dus eet papa ook weer meer van het donkere kleverige spul, en het moet gezegd: het bevalt erg goed, heerlijk. vooral de echte limburgse appelstroop met een rinse smaak, in van die blikken. favoriete merk is timson, ook nog eens gevestigd in beesel, het geboorteplaatsje van (mijn) opa en oma ickenroth. mooi toch? niet te zoet, zo dik dat de substantie nauwelijks terugvloeit als er met je mes een heerlijke lik uit hebt genomen. en dan op het brood vermengen met de boter die je er al op had gesmeerd. de wederopstanding van kruudje is een feit! zegt het voort!
verder heb ik nog zo een aantal condiments die het eten van alledag wat aangenamer maken. ieder heeft er zijn eigen voorkeuren in natuurlijk; voor mij zijn het vandaag de dag vooral goede donkere sesam olie (instant verrijking voor al je oosterse gerechten), rode en groene tabasco (toepasbaar bij vrijwel alles hartig), worcestersauce (idem als de vorige; zit volgens mij ook een verslavend stofje in want de flessen gaan er hard doorheen hier), kikkoman sojasaus afgewisseld met ketjap manis, sambal oelek en sambal brandal (ik deed vroeger trouwens flink wat sambal oelek en ketjap manis door mijn basismacaroni met tomatensaus en gehakt; moet ik toch weer eens proberen op die manier), en als laatste goede balsamico azijn die tenminste twee jaar heeft mogen rijpen (je bent een foodie of niet, nietwaar?), of liefst nog langer. je wilt nooit meer terug naar goedkoop supermarkt spul als je de dikke, bijna stroperige en zachtzoete balsamico hebt geproefd die je alleen maar kan krijgen bij italiaanse deli's.
8 opmerkingen:
Wat betekent rinse eigenlijk, in de appelstroop? Ik heb het spul geloof ik al vijftien jaar niet aangeraakt, maar als kind was ik er dol op. Brood met kaast en appelstroop. En altijd rinse dus, zonder ooit te weten wat dat nu was.
de vandale zegt dit:
rins (bn.)
1 lichtelijk zuur => rens, zurig, zuurachtig
perenstroop bijvoorbeeld is een stuk minder rins. niet vies hoor, maar geef mij de ouderwetse.
toen mijn zus als kind in het ziekenhuis lag (toen ze een jaar of 6 of 7 was, 30 jaar geleden inmiddels, vroeg ze aan de verpleging een boterham met kees en kruudje, kaas met stroop dus. in sittard weten ze dan echter niet wat dat is, dus ze heeft nooit zo'n boterham gekregen.
Bij een of ander programma - ik geloof het vorige van De Blijker, waar hij een kloosterkok ging vertellen hoe hij armlastig, maar lekker kon koken - zag mijn vader hoe je zelf appelstroop kon maken. Als ik het me goed herinner moest je de appels koken, met een boel suiker, en daarna in een doek ophangen, en het vocht opvangen. Dat duurt wel even. In de garage hing een aan flarden gescheurd laten met troep erin en een emmer eronder. Hoeveel appelstroop het heeft opgeleverd weet ik niet, maar ik heb de appelstroop vandaag geproefd. Hij was niet zo smeuïg als uit een potje - de smurrie was een beetje, ehm, klodderig -, maar wel zelfgemaakt. En rins!
(Kun je misschien instellen dat ik ook als jnnk kan posten (en dus niet mijn nooit gebruikte gmail-account hoef te gebruiken)? Is niet heel erg, maar toch.)
done :)
Timson is wel de koning van de appelstropen. Concurrent Canisius heeft het toch een beetje laten liggen.
Maar hoe wordt appelstroop eigenlijk kruudje?
goede vraag martijn. ik weet het echt niet. net zomin als ziepnaat. of het als mooiste limburgse woord verkozen sjottelsplak, wat vaatdoek betekent.
ah die appelstroop hadden wij vroeger ook. jarenlang knikkers in bewaard, in zo'n blikje :)
en ik heb laatst (toevallig) ook zo'n fles rode Tobasco gekocht. even wennen, maar wel stoer om je eten eens NIET "flauw" te eh eten. (kan ik me ook eens culinair voelen) (Was lekker bij zalm en tagliatelle bijvoorbeeld)
Een reactie posten