tarte tatin

franse klassieker! veel gezien en over gelezen, maar nooit zelf gemaakt. gisteren dan toch gedaan en ik heb er bepaald geen spijt van. het bewijs dat niet alleen mijn betere helft voor heerlijke zoetigheid kan zorgen.

5 a 6 appels, geschild, klokhuis verwijderd en door midden gesneden
80 gram zachte boter (kamertemperatuur)
125 gram suiker
350 gram bladerdeeg

smeer de boter gelijkmatig op de bodem van een koekenpan. verdeel de suiker ook weer gelijkmatig over de boter. daarna plaats je de gehalveerde appels met de ronde kant naar beneden op de boter en suiker. vervolgens zet je de pan 20 tot 25 minuten op een matig vuur, af en toe de pan lichtjes heen en weer schuddend. in het begin lijk het mengsel van boter, suiker en appelsap nog erg vloeibaar, maar na een minuut of 20 begint het goed te karamelliseren. als de karamel een goudbruine kleur heeft bereikt, leg je de van tevoren uitgerold schuif bladerdeeg (met wat extra bloem is dat makkelijk, en daarna een cirkel uitsnijden met behulp van een bord of schaal die net wat groter is dan de pan) over de appels; de randen van het deeg goed over de appels heen duwend zodat er een korst kan ontstaan. vervolgens zo'n 25 minuten in een oven op 190 graden, en klaar (let wel op: als je een kunststof handgreep aan je pan hebt zitten moet je die even omwikkelen met alu-folie, anders verbrandt het ding). uit de oven halen en tien minuten laten afkoelen, een bord op het deeg leggen, goed vasthouden en dan snel omdraaien. als er nog wat appels in de pan blijven zitten: niet erg, gewoon weer in het deeg leggen. in mooie punten snijden en serveren met een dot creme fraiche, een bolletje goed vanille ijs, of nog beter: een flinke lepel echte clotted cream (te krijgen bij de betere engelse delicatessenwinkels).

puttanesca ++

gisteren gaan uiteten in eigen dorp. mijn lief en ik waren er nog nooit geweest. luxe, doch knusse entourage. een rode port als aperitief. klinkt goed, niet? een nogal gekunsteld geformuleerde menukaart liet de eerste twijfels rijzen. en de amuse had eigenlijk ook al genoeg moeten zeggen; normaal gesproken niet meer dan een klein apart smakend hapje, nu echter drie kommetjes per persoon met een lamsstoofpotje, een toscaanse pasta, en een aspergesoepje met truffeljus. best lekker hoor, maar bepaald geen amuse meer. vrouwlief had geen voorgerecht, ik ging voor een variatie op de vitello tonnato (kalfsvlees met tonijn-kappertjes-mayonaise). niet verkeerd, maar heb het hier al eens een stuk beter gehad. hoofdgerecht was voor hanneke een in gevogeltebouillon en madeira gepocheerde runderlende met bearnaisesaus, en voor mij eendeborstfilet met een honing-speculaassaus. en hoewel allebei de vleessoorten goed klaargemaakt waren (hoewel de runderlende best wat meer rose had mogen blijven) werden beide gerechten compleet de das omgedaan door ongelooflijke plenzen saus, allebei qua smaak even subtiel als een voorhamer. tjonge zeg, de saus bij mijn eend was zo zoet (ook nog wat geconfijte kersen erbij) dat ik dacht met een dessert van doen te hebben. ik heb de hele avond een kleffe smaak gehad, en een dessert had ik echt geen behoefte aan. ook het bakje salade (volgens mij dressing uit een flesje) en de aardappeltjes waren bepaald niets bijzonders. toch jammer, want de sfeer en locatie waren top. de keuken + bijbehorende kok konden hun eigen pretenties bij lange na niet waarmaken.

zo, nu heb ik lang genoeg de snob uitgehangen, en zal ik mijn variatie op de klassieke pasta puttanesca die ik zaterdag heb gemaakt uit de doeken doen. die puttanesca maak je als volgt: je laat enkele ansjovisfiletjes met wat in plakjes gesneden knoflook in olijfolie zachtjes aanfruiten totdat de ansjovisjes uit elkaar beginnen te vallen. dan doen je een blikje tomatenblokjes, een eetlepel kappertjes, twee eetlepens zwarte olijven en een rood pepertje (fijngesneden, zonder pitjes) erbij en laat het je het een kwartiertje pruttelen. beetje peterselie erbij, mengen met de pasta en klaar. heerlijk zomers en mediterraan smakend.

mijn variatie is het weglaten van de olijven, en bij het aanfruiten van de ansjovisjes en de knoflook mag je na een minuutje ook nog een in dunne ringen gesneden venkelknol erbij doen. na enkele minuutjes dan de rest erbij doen, en dan zeker 30 minuten laten doorsudderen - de venkel moet heerlijk zacht zijn en de sterke anijs-achtige smaak moet lekker mild zijn geworden. tomaat en venkel gaan echt heel goed samen, en de ansjovisjes maken de saus lekker vol en helemaal af. echt proberen dit - heel makkelijk!

muziektip: boysetsfire - the misery index: notes from the plague years. ergens tussen at the drive-in en a perfect circle, met heerlijke gitaarlijntjes en prachtige kamerbrede refreinen.