25.5.08

the death of mediocre music rags is a good thing

”aimed at social inadequates who alphabetize their record collections and really hate music journalism that isn't profoundly respectful of both the musicians and the sacred fabric of rock's rich tapestry. now please close the door. i have just finished cataloguing my collection of pere ubu picture discs and i feel the need to wank.”

gekopieerd uit dit stuk (via ariën, waarvan ik niet wist dat hij weer in blogland was; goed dat je er weer bent!), waarin de terechte teloorgang van enkele midden-van-de-weg-alternative magazines wordt bezongen. zou bij meer bladen en e-zines mogen gebeuren, denk ik dan. want het wordt allemaal zo saai, voorspelbaar. en vaak kontkruiperig. waar kun je fatsoenlijke en kritische interviews tegenwoordig vinden? of mooie beschouwingen vol persoonlijke noten? de eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik al jaren geen oor meer lees, maar ik vermoed het ergste aldaar. is natuurlijk nooit anders geweest. overigens hoor ik het graag wanneer ik het fout heb en wil met plezier worden gewezen op of verwezen naar kwaliteitsartikels in de tegenwoordige oor.
trouwens, ook dichter bij huis stoort het me. kindamuzik - mijn grote liefde, en dat blijft het - plaatst voor 99% kritiekloze interviews of voorbeschouwingen, en als er dan al een kritische beschouwing wordt gepubliceerd (sven schlijpers verhaal over nine inch nails is het niet alleen matig geschreven maar mist het ook nog diepgang en wordt de plank inhoudelijk regelmatig misgeslagen (je kunt een band die in twee maanden tijd meer dan 46 nieuwe nummers uitbrengt via een voor grote bands revolutionaire methode bepaald niet betichten van gemakzucht, ook al is de muziek niet van het niveau waarop je hoopt). het is allemaal zo vlak en voorspelbaar tegenwoordig aldaar, allemaal zo gericht op de grote massa die pinkpop en lowlands het ultieme muzikale genot vindt. en dan kun je zeggen "bas, je hoort voor magazines als oor en kindamuzik dan ook niet meer tot de doelgroep" en wellicht klopt dat ook wel, maar dat is geen excuus voor slechte stukken en kritiekloze reportages en de steeds grotere aandacht voor trendvolgers in plaats van trendvoorlopers (bij gebrek aan een beter woord).

waar zijn de opwindende verhalen? kritische beschouwingen? interviews waarbij de vinger op altijd aanwezige zere plekken gelegd durven te worden? fatsoenlijke onderbouwingen? geweldige persoonlijke essays? en nog belangrijker: welk blad geeft dit soort artikels de ruimte? en voordat iemand antwoord geeft: de engelse versies kan ik na enig speurwerk wel vinden, maar welke nederlandse alternatieven blijven er eigenlijk over? gonzo circus? vorm is goed, maar inhoud net teveel obscuur om het obscuur. wellicht dat er ergens een nieuw internetinitiatief van de grond is gekomen waarvan ik bestaan nog niet weet? wijs me aub in die richting, want hoe vaker ik dat artikel waar ik hierboven naar linkte lees, hoe meer ik de behoefte krijg aan zo'n soort blad/zine/whatever.